Genres: Neoclassicisme | Romantiek
Componisten/uitvoerenden: Johannes Brahms | Paul Hindemith
Opnametechniek: Wijnand de Groot
Brahms en Hindemith dachten totaal verschillend over het hoe en waarom van componeren. Toch passen hun werken bij elkaar.
Voor Brahms was elk muziekstuk een kunstwerk. Eén maat die hem niet beviel en het stuk ging de prullenbak in. Voor Hindemith was componeren dagelijkse kostwinning. Net zoals de hofcomponisten van weleer schreef hij desnoods in een dag een stuk wat hij op dat moment nodig had. Ook de sfeer is tegengesteld. Brahms laat je, zeker in zijn langzame delen, helemaal wegdromen, maar bij Hindemith word je dan gelijk weer wakker.
Iets anders hadden ze wel gemeen: ze concentreerden zich allebei op kamermuziek. Brahms ging pas op gevorderde leeftijd symfonieën componeren, maar heeft zijn leven lang kamermuziek geschreven. Hindemith op zijn beurt ging er prat op dat hij voor elk mogelijk instrument een sonate kon schrijven. Dus ook voor de altviool. Zeker voor de altviool, want dat instrument speelde hij zelf op hoog niveau. We horen hier zowel een sonate voor altviool met pianobegeleiding als een deel van een sonate voor altviool solo. De twee “altvioolsonates” van Brahms zijn eigenlijk klarinetsonates die eventueel op altviool gespeeld kunnen worden. De twee instrumenten delen hun karakteristieke donkere kleur en een groot deel van hun bereik. De toegift komt uit een vioolsonate van Brahms. Dat heeft de componist nooit zo bedoeld, maar het geeft niet. Juist de romantische melodielijnen van Brahms zijn uitstekend voor de altviool geschikt.
