Dit jaar bij de Crosslinks redactie geen op- en uitgetelde jaarlijstjes. Nee! We hebben onze muzikale hoogtepunten van 2015 in radioprogramma's gestopt, geheel volgens onze onafhankelijke en eigenwijze benadering van avontuurlijke muziek.
Zo stelde Fons Moers inmiddels twee Popart programma's samen met bijzondere producties uit 2015. En hij gaf bij zijn eigen selectie een verhelderende toelichting.
De laatste Pakrammel van 2015 in het laatste uur van 2015 op 31 december wordt verzorgd door Tjeerd van Erve. Een tegendraadse rammelende aflevering met hoogtepunten van 2015.
Klik hier door voor de programmagegevens van deze Pakrammel.
En Maurice Dumont presenteert op oudjaarsavond zijn elf muzikale hoogtepunten van 2015 in het Vrije Radicalen programma om 22:00 uur.
Klik hier door voor de programmagegevens van deze Vrije Radicalen.
En om de zingeving van dit alles nog eens te onderstrepen kunt u hieronder alvast lezen waarom Maurice Dumont voor zijn elf hoogtepunten heeft gekozen en geven we inzicht in de 2015 lijst van onze X-Rated producer Bob Rusche door verder te klikken naar KickingTheHabit en dan daarbij niet vergeten te gaan luisteren naar de X-Rated programma's van 3 en 10 januari 2016.
01. Kamasi Washington. Change of the Guard. (Kamasi Washington). 12:15.
“The Epic” van Kamasi Washington kan dit jaar bijna niemand ontgaan zijn. Met dit album maakte deze saxofonist een verpletterende entree. Een echt debuut is het niet, want Washington bracht de afgelopen tien jaar al diverse albums in eigen beheer uit. “The Epic” is echter zijn wereldwijde doorbraak. Ook met zijn energieke live show stal hij de nodige harten, bijvoorbeeld tijdens het Utrechtse Le Guess Who?-festival, afgelopen november.
02. The Orb. Moonquake 6. (Alex Paterson, Thomas Fehlmann). 4:22.
Het Kompakt-label grossiert de laatste jaren in muzikaal behang: ongevaarlijke electronische popmuziek. Ook dit album van The Orb (op Kompakt, inderdaad) kabbelt op het eerste gehoor nogal onopvallend voorbij, maar wie vaker luistert, en vooral: op hoger volume, hoort dat Paterson en Fehlmann toch een paar tandjes dieper gaan en met de hypnotiserende electronische dubs op “Moonbuilding 2703 AD” hun beste plaat in tijden maken.
03. Mount Eerie. Planets. (Phil Elverum) 1:24.
Volledig onafhankelijk, in zijn eigen tot studio omgebouwde kerk, blijft Phil Elverum prachtige, mysterieuze, maar ook solipsistische platen maken. “Sauna” bevat lange ambientstukken, Steve Reich-achtige tussendoortjes, maar ook miniatuurpopliedjes als “Planets” met het gebruikelijke rafelrandje.
04. Olafur Arnalds & Nils Frahm. 23:52. (Olafur Arnalds, Nils Frahm) 5:54.
Nils Frahm had in 2015 een buitengewoon productief jaar, met alleen al twee platen op eigen titel, maar ook nog twee EP’s en een CD met Olafur Arnalds. Van dat laatste project, als we de titels mogen geloven in een avondje bedacht en opgenomen, is “23:52” afkomstig.
05. Rats on Rafts. Zebradelic. (Rats on Rafts) 5:21.
Genoeg goede Nederlandse muziek ook, dit jaar, zoals de langverwachte tweede plaat van Rats on Rafts; een plaat vol muzikale bravoure en dat begint al bij het onconventionele, gruizige geluid – de titel “Tape Hiss” dekt de lading aardig. Beter dan het debuut is hierop ook te horen welke orkaan de band live kan veroorzaken. En dat deden ze dit jaar ook op o.a. het Tilburgse Incubate Festival. Een zinderende show, met “Zebradelic” als hoogtepunt.
06. De Kliko’s. De Biologische Boer. (De Kliko’s) 2:05.
Nog al zo’n fijne Nederlandse band: De Kliko’s. Op het eerste gehoor een wat flauwe mix van De Kik en ZZ en de Maskers, maar wie beter luistert, hoort ook Reigning Sound, The Monsters, Thee Oh Sees en the White Stripes. Pure garagerock zonder pretenties.
07. Tess Parks & Anton Newcombe. German Tangerine. (Tess Parks, Anton Newcombe) 4:17.
Ook Tess Parks en Anton Newcombe gaven dit jaar een onvergetelijke show op Incubate, met een ‘wall of sound’ die nog lang bleef nadreunen. Het kleine podium van het Tilburgse Café Extase stond bomvol muzikanten en apparatuur. Vier gitaren, drums, mellotron en de donkere raspstem van Parks zorgden voor een klein uurtje diepe melancholie.
08. Broeder Dieleman. Drie Vragen. (Will Oldham, vert. Ries de Vuyst, Tonnie Dieleman) 3:45.
Broeder Dieleman gaf een reeks concerten met Will Oldham, alias Bonnie ‘Prince’ Billie en naar aanleiding daarvan kwam een 7” uit waarop de twee nummers van elkaar vertalen en coveren. Van deze single komt het gruizige, maar intieme “Drie Vragen”.
09. Kiasmos. Burnt (Lubomyr Melnyk Rework). (Janus Rasmussen, Ólafur Arnalds) 12:01.
Lubomyr Melnyk bewerkte het dance-nummer van Kiasmos tot een typische Melnyk-compositie, dat je met eindeloze arpeggio’s hypnotiseert en ontroert. Zijn optreden op Le Guess Who? was ook een hoogtepunt, met prachtige uitvoeringen van publieksfavorieten “Butterfly” en “Windmills”.
10. Rafael Anton Irisarri. Empire Systems. (Rafael Anton Irisarri) 8:44.
Met “Empire Systems” steekt Irrisari Samuel Barber naar de kroon: een modern Adagio voor Strings.
11. Fort Romeau. Cloche (Reprise). (Michael Greene) 1:44.
Helaas blijven er nog maar twee minuutjes over voor Michael Greene, die met “Insides” een van de mooiere dance-platen van dit jaar maakte. Geduldig opgenomen op een keur van analoge apparatuur geeft hij een mooi lesje onthaasting.
