Search for:
spinner

Dewey Redman #1

wo 11 jan 2023
Thema: Jazz

za 14 jan 2023, 23;00 uur – The Art of the Improvisers. “Music is the most powerful force I know; it’s the only force that can make you cry, laugh, be happy, dance, fuck, fight.” Aldus de van oorsprong Texaanse rietblazer Dewey Redman (1931-2006). Hij komt op in de jaren ’60, en haakt aan bij de free jazz. Maar…”I try to do a variety of styles, because one style bores me.” Hij speelt bebop, ballads en blues als het zo uitkomt, en beperkt zich niet tot de tenorsax. Zijn instrumentarium omvat eveneens de shehnai, een Aziatisch dubbelrietinstrument, en de citer. Die veelzijdigheid komt ook tot uiting in een waaier van gevarieerde bezettingen.

Op het album Coincide (1974) speelt Redman enkele stukken in trioverband, met bassist Sirone (Norris Jones) en drummer Eddie Moore. Joie de Vivre is langzaam, enigszins lyrisch en contemplatief. Het is vooral een kraakhelder duospel tussen Redmans tenor en de bassist, waarbij slagwerker Moore zich op de achtergrond houdt.
Funcitydues doet hierna een beroep op het schakelvermogen van de luisteraar. Bevatte Joie de Vivre een thema en een puls, hier explodeert het trio direct in een wilde, hoog energieke thema- en tempoloze groepsimprovisatie.
Deze twee stukken geven een goede indruk van de weidsheid van Redmans speelveld.

De Canadese fluitiste en sopraniste Jane Bunnett componeerde Don’s Light, dat in 2002 werd vastgelegd op haar album Spirituals and Dedications. Redman speelt hier tenor in een sextetbezetting. Hij opent met een langzame, eenvoudige, hymneachtige melodie, waarna de sopraansax van Bunnett invalt met een tweede stem. De piano ondersteunt met tonale harmonieën. Ook hier is de sfeer contemplatief, zoniet ‘spiritueel’.

Met Tarik (1969) keren we terug naar een triobezetting, dit keer met de drummer in een hoofdrol naast Redman: Ed Blackwell. Blackwell kennen we van zijn samenwerking met altist Ornette Coleman – en ook tussen Redman en Coleman bestond overigens een langdurig en productief muzikaal contact. Redman speel hier shehnai – ook wel ‘musette’ genoemd – wat ons qua klankkleur en toonschaal meeneemt naar niet-westerse muzieken. Het stuk opent en sluit met de drums van Blackwell, die halverwege ook soloruimte krijgt. Zijn drummen is duidelijk Afrikaans geïnspireerd. Veelkleurig trommelwerk, gekenmerkt door vrijwel geen gebruik van bekkens in zijn solo’s, alsook langdurig herhaalde patronen. (Blackwell schittert ook op het album Ornette! uit 1962 van Ornette Coleman).

In de overige zes stukken hoort u Redman onder meer in een duo met drummer Elvin Jones, en geheel solo op respectievelijk citer en tenorsax.
Ja, Dewey Redman is een diamant met vele facetten.

Dit programma is het eerste van een reeks over Dewey Redman.

Klik voor de Gids.

The Art of the Improvisers – Michael Moore