Duke Ellington At The Cotton Club

In 1938 bevindt de 39-jarige Ellington zich al in de hoogste regionen van de Amerikaanse muziekwereld. Hij is bandleider, entertainer, songwriter, arrangeur, componist, pianist, en daarnaast ook boegbeeld van de Afro-Amerikaanse cultuur. In al deze hoedanigheden levert hij de hoogst denkbare kwaliteit. Zijn orkest is inmiddels een geoliede machine met een geheel eigen sound, bemand door topmuzikanten en stersolisten als saxofonist Johnny Hodges, trompettist Cootie Williams en klarinettist Barney Bigard. In de uitvoering bereikt het orkest een bijna griezelige, on-jazzachtige perfectie, bijvoorbeeld in de mate van ‘groupiness’ van de blazerssecties. Ellington hield ook niet zo van de term ‘jazz’ in relatie tot zijn muziek.

Ook de New-Yorkse Cotton Club, sinds enkele jaren Ellingtons vaste podium, hanteert een hoog niveau van professionaliteit. De shows en revues zijn groter, rijker en uitbundiger vormgegeven vergeleken met die in andere clubs. Het Amerikaanse publiek kan er ook thuis, via een coast-to-coast radioverbinding, van meegenieten. (En u, Concertzenderluisteraar, nu dus ook!)

Ellington was als componist een vernieuwer. Zijn instrumentaties en vormexperimenten zijn, vanuit de jazz bezien, genreoverstijgend. In dit radioprogramma hoort u onder meer zijn Mood Indigo. Het stuk, met zijn ‘dwars’ geïnstrumenteerde themagedeelte, hield 50 jaar repertoire in de Ellington Band en werd in ruim twintig Amerikaanse speelfilms gebruikt. De Prelude in C Sharp Minor hoort u helaas niet. In dat stuk gebruikte Ellington een pianoprelude van de Russische componist Rachmaninoff als uitgangspunt voor een uiterst verrassende, rijk gelaagde compositie. Het is te vinden op de bron van dit Concertzenderprogramma: Duke Ellington At The Cotton Club (2-cd set Storyville 1038415). Spotify streamt.

Duke Ellington – een programma van Louis Tavecchio