De concerten die op vrijdag 8; Thomas Rutgers/Hildur Gudnadottir en zaterdag 9 april; Lumisokea/Thomas Ankersmit, in het kader van het FAQ Festival plaats vinden in De Toonzaal in Den Bosch zullen later dit jaar in Concertzender Live worden uitgezonden.
Voorbeschouwing:
Thomas Ankersmit
Zijn muziek bestaat uit onbeschrijfelijk veel noten. Als luisteraar wordt je door Ankersmit een oerwoud vol klanken en geluiden ingestuurd. De zintuigen worden dus stevig op de proef gesteld. Dat komt omdat Ankersmit zijn ritmische klankpatronen laat aanzwellen en tegelijkertijd minimale gefaseerde frequentieverschuivingen toepast. Ontregeling vindt dan plaats door er stevige clicks en cuts doorheen te weven. Hetgeen in de tegenwoordige experimentele muziek te pas en te onpas wordt gedaan. Niet vernieuwend die clicks en cuts, maar wel een fenomeen dat nog het nodige avontuur in zich heeft. De solo-performances van Thomas Ankersmit worden veelal in soundscape/drone-stijl opgediend.
Hildur Guðnadóttir
Bijna Sinterklaas. In het centrum van Amsterdam in de tram ontwaar ik een zingende volwassen Zwarte Piet conducteur. Bij het betreden van Paradiso tref ik een mystiek verklede Hildur Guðnadóttir aan. In vol ornaat poseert ze met cello voor onze Gonzo cameraman. Later deze avond zal Hildur tijdens ons interview uitgebreid vertellen dat experimentele muziek en de mensen die binnen dat genre bewegen haar aantrekken, omdat ze veelal ‘openminded’, speels en avontuurlijk zijn ingesteld. ‘Ik voel mij thuis in die wereld. Het kind is altijd in mij gebleven. Daar is sinds mijn prille jeugd weinig aan veranderd.’ Deze kinderlijke gedragingen en speelse inborst zijn de voortekenen van een avontuurlijk audiovisueel spektakel, waarbij voor Gonzo Hildur Guðnadóttir de hoofdrol speelt.
Het draait voor Paradiso eigenlijk om Fever Ray. Maar wij zijn juist gekomen voor het voorprogramma. Wat direct op valt is dat de zaal vanaf zeven uur vrij snel volloopt. Blijkbaar is een flink deel van het publiek ook nieuwsgierig naar de performance van Guðnadóttir. Dan verschijnt Hildur in een met veren versierd wit gewaad met op haar hoofd een extravagant ogende feesttooi. Op het in dikke mist gehulde podium krijgt ze het voorkomen van een albino eland. Met haar 30 minuten durende set legt ze de nadruk op de meer dynamische en repetitieve stukken van haar laatste album: ‘Erupting Light’, ‘Opaque’ en het slotstuk ‘Unveiled’. Haar concert eindigt in een ‘loop’ die ons een halfuur lang naar het begin brengt van het hoofdprogramma. Zo gaat ze vooraf in de Fever Ray flow en maakt er een totaalbeleving van.
Na afloop van het optreden laat Hildur Guðnadóttir ons weten dat ze haar voorprogramma naadloos heeft afgestemd op Fever Ray. ‘Ik improviseer, binnen de gestelde tijd, rond een aantal repetitieve ritme- en melodiestructuren van mijn laatste album. In mijn spel ben ik meestal zeer geconcentreerd. Tegelijkertijd geniet ik van het rauwe harde zaalgeluid en het publiek. Die ‘live energy boost’ vind ik heerlijk. Ik geniet sowieso van het rondreizen en het samenwerken. In the bus I’m in a timebubble and it’s fun.’
Lees het volledige interview met Hildur Guðnadóttir in Gonzo (circus) #95 (jan.febr. 2010). 
Foto: Pieter Kers.
