Lees hier het verslag van het concert van harpiste Mara Galassi tijdens het Festival Oude Muziek 2019.
Mara Galassi, harp – Dentice, Trabaci, Mayone & De Macque: De harp in Napels
vrijdag 30 augustus, 15.00 – Lutherse Kerk
door Evert Jan Nagtegaal
‘Maar het Woord van de Heer blijft in der eeuwigheid’ staat er in grote letters geschreven op een bord aan de muur in de Lutherse kerk aan de Hamburgerstraat. Maar voor het Woord komt het talrijke publiek nu niet. Wel voor muziek die al een eeuwigheid oud is. Zo’n vier eeuwen oud.
Voor ons zal gaan optreden harpiste Mara Galassi. Eigenlijk moet ik zeggen, gaat spelen, want van een optreden was geen sprake. Heel bescheiden, bijna timide, ging ze achter de goudkleurige harp zitten die bijna 1½ keer groter was dan zij zelf. De harp die een kopie was, gemaakt in 2015 door Dario Pontiggia, naar de ‘Barberini-harp’ uit 1605-1620. Dit keer een soloconcert en niet samen met Hespèrion XXI, Concerto Soave, Concerto Vocale, Concerto Italiano of Cantus Cölln met wie ze regelmatig optrad of nog steeds concerten geeft.
De Milanese Mara Galassi is een van de belangrijkste musici ter wereld op renaissance-, barok- en vroege pedaalharp. Ze studeerde aanvankelijk moderne pedaalharp maar trok meer en meer naar de renaissancemuziek op de harp. In 1988 won ze een Fulbright-beurs om in New York te studeren bij Patrick O’Brien en dat was zonder twijfel de meest interessante oude muziek-opleiding van haar leven. Later kreeg ze nog een studiebeurs om aan het Rotterdams Conservatorium te studeren bij klavecinist David Collyer.
Ze ging zitten en speelde zonder onderbreking, ook zonder contact maken met het publiek, heel geconcentreerd haar programma. In het 17e-eeuwse Napels waren er beroemde harpisten en uitspelers zoals Ascano Mayone en Louis Maymon of Adriana Basile en haar dochter Caterina. Ze speelden aan het Spaanse hof of andere Europese hoven. Er ontstond in Napels een nieuwe muzikale stijl (nuove musiche) met vormen als toccata, canzone en ricercare.
Mara Galassi liet dat allemaal horen, het publiek moest bijna de adem inhouden om geen geluid te maken, zo teer klinkt haar harp en zo teder speelt ze ook de werken van Dentice, Trabaci, Mayone en De Macque. Echt virtuoos vuurwerk hoorden we in de, na een staande ovatie afgedwongen toegift, ‘Toccata L’Arpeggiata’ van Girolamo Kapsberger. De meneer schuin voor me was net wakker geschrokken van het applaus.
= Dit concert werd opgenomen door de Concertzender en zal op een later moment worden uitgezonden. =
