De ruig behaarde mannen op de hoes van deze lp zijn de Rolling Stones van Afrika; Nass El Ghiwane. Nass el Ghiwane was decenia lang de absolute top-groep van Marokko. De doorbraak van Nass el Ghiwane begon eind jaren '60 en ze waren al snel zo pupulair dat ze in Marokko, Algerije en Tunesië uitsluitend in voetbalstadions konden optreden. Nass El Ghiwane was de eerste muziekgroep na de dood (moord?) op Hucine Slaoui die het in Marokko weer aandurfden om protestliederen te zingen. In deze liederen vertolkten ze de gevoelens van het volk. Gevoelens die men zelf niet kon uiten. De band heeft ook altijd bewust hun melodieën eenvoudig gehouden zodat de inhoud van de tekst beter tot uiting komt. De kans bestaat natuurlijk dat je niet de taalvaardigheid bezit om letterlijk te verstaan wat ze zingen maar… wees niet getreurd! Er is meer dan genoeg la la la en neh neh neh ondersteund door een stevige groove om ja-knikkend en heupwiegend van de nummers op deze lp te genieten. Na de lp kan je luisteren naar tracks van dezelfde band afkomstig van twee cd's uit Marokko. De bezetting van zang, guembri, banjo en percussie wordt op deze cd's zo nu en dan opgeleukt met keyboard en drumcomputer. Dit klinkt vandaag de dag mischien wat gedateerd maar besef wel dat we hier van doen hebben met de pioniers van de moderne Marokaanse muziek.
