Eén van de belangrijkste orkestwerken uit de 19e eeuw beluisteren: de ‘Symphonie fantastique’ van Hector Berlioz.
De ‘Symphonie fantastique’ was in meerdere opzichten een revolutionair muziekstuk. Het is het eerste instrumentale werk dat nauwgezet een uitgebreid programma volgt. Daarnaast heeft dit programma sterk autobiografische trekken: Berlioz heeft het gebaseerd op zijn verhouding met de Ierse actrice Harriet Smithson.
Het eerste deel (Rêveries – Passions) beschrijft de dromen en de passies van de verliefde kunstenaar. In het tweede deel (Un Bal) maken we een feestelijk bal mee, door de ogen van de kunstenaar: zijn geliefde danst, maar niet met hem.
Dan volgt de scene op het land (Scène aux champs) met herdersfluiten en tevredenheid, maar in de verte rommelt ook de donder. In deel vier (Marche au supplice) droomt de kunstenaar van zijn eigen terechtstelling – hij heeft zijn geliefde vermoord – en die gaat over in een helse nachtmerrie (Songe d’une nuit de Sabbat), een heksensabbat compleet met doodsklokken en het motief van het Dies Irae, de dag des oordeels.
Hector Berlioz, Symphonie Fantastique op. 14
Koninklijk Concertgebouworkest olv. Daniele Gatti.
Samenstelling:
