Muziek uit West-Europa van: Jungle by Night (NL), Allan Taylor (VK), Manitas de Plata (F), Fernando Lemeirinhas (P), Gianmaria Testa (I), Ricard Galliano (F), Ot Azoj Klezmerband (NL).
1- Jungle by Night.
Het feit dat de Amsterdamse groep Jungle by Night fris en niet puristisch wil klinken, maakt dat hun muziek heel aanstekelijk en helemaal van deze tijd is. Zij hebben furore gemaakt in de Afrobeat-scene met heel veel optredens. Hidden (het album waar we naar gaan luisteren) is hun eerste album die dieper ingaat op een geluid dat ze zich eigen wilde maken. Jungle by Night implementeert Malinese soul, djembé ritmes uit Senegal, gamelantonen, jazz of funk elementen en zelfs een beetje rock.
CD. Hidden – Jungle by Night. Label: Kindred Spirits (2012), code: KS 037 CD | VIDEO
2- Allan Taylor.
Melancholie; het is dit begrip dat centraal staat op dit album van Allan Taylor. Een prachtige stem, schitterend gitaarspel en teksten die geschreven zijn vanuit een diep doorvoeld en beleefd (mede)leven. Bijvoorbeeld over vriendschap zoals in het tweede nummer The Stranger. Of over oude geliefden die elkaar in French Town opnieuw beminnen. Allan Taylor weet heel genuanceerd de ingewikkelde opbouw van gevoelens te ontrafelen en benoemen.
CD. Hotels & dreamers – Allan Taylor. Label: Stockfisch (2004), code: SFR 357.6028.2 | VIDEO
3- Manitas de Plata.
Manitas de Plata (pseudoniem voor Ricardo Baliardo) werd als zigeuner in 1921 geboren in een woonwagen in Sète in het departement Hérault in Zuid-Frankrijk. Zijn pseudoniem betekent in het Catalaans Zilveren handjes.
Hoewel hij analfabeet was en geen noot kon lezen, heeft hij meer dan tachtig albums opgenomen en naar schatting ongeveer 93 miljoen platen verkocht.
CD. La Camargue de Manitas – Manitas de Plata. Label: Versailles (1995), code: 4781332 | VIDEO
4- Fernando Lameirinhas.
De Portugese zanger en gitarist Fernando Lameirinhas, die in Nederland woont, maakte het album Alegria Do Triste in 2002. De titel betekent ‘Vreugde van het verdrietige’ en dat schetst treffend de nostalgische sfeer van Fernando’s muziekstijl; een persoonlijke benadering van Portugese fado en blues, beïnvloed door jazz, Kaapverdische morna, Braziliaanse chorinho en samba cançao. Fernando schrijft en componeert alle nummers zelf. Het album is een weerspiegeling van zijn theaterprogramma, waarin hij zijn publiek meeneemt naar het Portugal van zijn herinneringen en dromen.
CD. Alegria do triste – Fernando Lameirinhas. Label: Munich Records (2202), code: BMCD 370 | VIDEO
5- Gianmaria Testa komt uit Cuneo (Italië), de plek waar hij opgroeide en zichzelf gitaar leerde spelen. Ongeveer vijfentwintig jaar heeft hij in diezelfde plaats op het station gewerkt als stationschef. Op de loze, rustige momenten op zijn werk schreef hij daar zijn liedjes. Pas in 2005, ruim tien jaar na zijn eerste uitgebrachte album, stopte hij met zijn werk op het station. Niet omdat hij het niet meer leuk vond, maar simpelweg omdat het podium zijn nieuwe thuis was geworden. Gianmaria maakte het ene na het andere meesterwerk, waar moeiteloos duizenden exemplaren van worden verkocht. Zijn teksten zijn geëngageerd (onder andere over de pijn van migratie), de melodieën bezwerend en betoverend. Hij is overleden in 2016.
CD. La valse d’un jour : Il valzer di un giorno -Gianmaria TestaPier Mario Giovannone. Label: Le Chant du Monde (2001), code: 2741095 | Harmonia Mundi 874 1095 | VIDEO
6- Richard Galliano, Gary Burton, George Mraz, Clarence Penn.
Wat Astor Piazzolla deed voor de Argentijnse tango, deed de Franse accordeonist Richard Galliano voor de musette, de Franse ballroomdansmuziek van het begin van de twintigste eeuw. Galliano zorgde voor een heropleving van dit dode genre en integreerde er improvisatie in, zoals hij had geleerd van de Amerikaanse jazz, zijn jeugdliefde. Het leven als jazz-accordeonist bleek niet de gemakkelijkste manier om de kost te verdienen, maar gelukkig werd hij in 1973 aangesteld als dirigent, arrangeur en componist van het orkest van Claude Nougaro. Tot 1976 speelde hij met grootheden als Chet Baker en Toots Thielemans. Daarna nam zijn missie om de musette nieuw leven in te blazen al zijn tijd in beslag. Met vijf composities van Astor Piazolla kan L’Hymne à l’amour worden gezien als een eerbetoon aan deze grootmeester van de tangomuziek. Een opvallende gastrol is weggelegd voor Gary Burton wiens heldere vibrafoongeluid een prachtige eenheid vormt met Galliano’s melancholische accordeon.
CD. L’Hymne à l’amour – Richard Galliano, Gary Burton, George Mraz, Clarence Penn. Label: Cam Jazz (2002), code: CAMJ 77992 | VIDEO
7- Ot Azoj Klezmerband.
Ot Azoj is naar eigen zeggen een Klezmerband die zichzelf opnieuw uitgevonden heeft met het album. Bandleider Karin Kranenborg speelt hier met een nieuwe generatie muzikanten. De muziek is geïnspireerd op het fictieve land Molvania: een Oost-Europees-achtig land met een humoristische omschrijving van ‘mooie fabriekssteden, bijzondere gekko’s en andere vreemde verschijnselen’. CD. Dža dža dzum – Ot Azoj Klezmerband. Labe: AAC Records (2016), code: 99501 | VIDEO
Met dank aan:
