Een lichtpuntje in alle negatieve publiciteit over China was op 18 maart j.l. te zien én horen in de Kleine Zaal van het Amsterdamse Concertgebouw: het Chaozhou Ensemble speelde voor de allereerste keer in het Westen..! Op hun programma stonden nummers met poetische titels als ‘Roepende zwaluwen op de dakrand’, ‘Ontluikende lotussen’ en ‘Golven wassen het strand’.
Het ensemble is opgericht in 1998, als onderdeel van het ‘Xiangyin Zijde-en-Bamboe Genootschap’, een dynamische club van muzikanten uit alle windstreken van Zuid-Oost Azië, die elkaar geregeld in theehuizen of bij vrienden thuis ontmoeten. Om ‘zijde-en-bamboe’ te spelen moet je veel vrije tijd hebben. De spelers mogen als ‘amateurs’ te boek staan, maar veel van hen spelen minstens zes uur per dag, meer dan menig beroeps-collega in het Westen.De mooie stadjes Chaozhou en Shantou vormen het hart van de zuidelijke streek Chaozhou, thuishaven van deze muziek. ‘Zijde-en-bamboe’ (sizhu) heeft betrekking op de instrumenten van de spelers: snaren van zijde, fluiten van bamboe. Weliswaar zijn zijden snaren in China inmiddels in onbruik geraakt, en ook zien we in dit soort ensembles nog instrumenten van heel ander materiaal (van koper tot slangenhuid, van leer tot zeeschelpen). De term is echter blijven hangen. Het reguliere repertoire van Chaozhou ensembles bestaat uit ‘tempo-variatie’ suites, waarin één melodie in een steeds sneller tempo wordt herhaald. Behalve ‘snaren-muziek’ (xianshi) kent Chaozhou nog een verfijnder repertoire (xiyue), meestal voor iets kleinere kamer-ensembles, met o.m. de kokosnootviool (yehu). Voorts zijn er solostukken voor de geplukte citer (zheng), met een rijk en geraffineerd gebruik van lome glissandi, en uitbundige gong-en-trom stukken (Chaozhou luogu), meestal gespeeld in de open lucht tijdens parades of ceremonieën, met ritmiek ontleend aan Chaozhou opera.
Opnametechniek: Sabrina ter Horst
Productie: Rolf Buijs
