Rond 1880 componeerde de twintigjarige Hugo Wolf een verbazingwekkend Strijkkwartet in d-kl.t.. Het is alsof hij eigenlijk een opera of een symfonie had willen schrijven, maar uiteindelijk al zijn intenties in het keurslijf van vier strijkers heeft gedwongen. Althans, zo voelt het bij het beluisteren van de drie kwartier muziek waarmee Wolf zijn hevige frustraties over zijn fysieke malaise, de bij hem geconstateerde syfilis, zijn onbeantwoorde liefdes en de mislukte start van zijn loopbaan als musicus van zich afschreef. Vanaf de eerste maat van het Grave staat deze muziek onder hoogspanning.
Enkele jaren na het voltooien van het Kwartet in d-kl.t. (dat overigens pas kort voor zijn dood voor het eerst werd uitgevoerd), componeerde Wolf de ‘Italienische Senerade’, die spoedig veel erkenning heeft gevonden. Het is een lichtvoetig, charmant en pretentieloos rondo, dat doet denken aan de veelal ook Italiaanse volksmuziek die Wolf in zijn jeugd in Windischgrätz (tegenwoordig Slovenj Gradec) gehoord had.
Hugo Wolf (1860-1903) – Strijkkwartet in d-kl.t.
1. Grave – Leidenschaftlich, 2. Langsam, 3. Resolut, 4. Sehr lebhaft
Uitvoerenden: Auryn Quartet
CD: CPO
Hugo Wolf – Serenade in G-gr.t. “Italienische Serenade”
Uitvoerenden: Auryn Quartet
CD: CP
Samenstelling & presentatie:
