Het Strijkkwartet

Om te beginnen een echt miniatuurtje, een van de eerste werken van Silvestrov, het Quartetto Piccolo uit 1961. Het lijkt of de componist zijn vroege voorbeeld Anton Webern hier heeft willen overtroeven.

In het Derde strijkkwartet van Alfred Schnittke staat de techniek van de polystilistiek centraal. Met deze term bedoelde Schnittke exact wat we horen, elementen uit allerlei stijlperioden die al dan niet bijna collega-achtig als wel in spannende imitaties bijeengeraapt worden en tot een muzikaal verhaal aaneengesmeed worden. Met direct in het eerste deel een verwijzing naar een Stabat mater van Orlando di Lasso; het werk is immers een opdracht van het Orlando Kwartet.

Tenslotte keren we terug bij de Oekraïense componist Valentin Silvestrov en laat ik diens Tweede strijkkwartet uit 1988 horen. De manier waarop Silvestrov in dit werk met de meest muzikale elementen omgaat is geheel anders dan de werkwijze van Schnittke. Silvestrov gaat helemaal in een enkele stijl op en vervormt deze menigmaal tot een droomlandschap. Zo liet hij de toekomst van de avantgarde achter zich en concentreerde zich sedertdien op het toekomst van het verleden.