Nederlandse folk van Ygdrassil.
Het is 1991. Twee meisjes van 17 ontmoeten elkaar en worden vriendinnen. Thuis in de platenkast van hun ouders staan de elpees van ‘oude helden’. Maar zij vinden die muziek van Lou Reed en The Soft Machine óók heel mooi. Ze spelen allebei gitaar en kunnen goed zingen. Hun stemmen blijken bijzonder te harmoniëren en ze gaan samen optreden. In 1994 staan ze op Noorderslag in Groningen en platenmaatschappij VIA biedt hen een contract aan. Ze kiezen de naam ‘Ygdrassil’ omdat ze het zo’n mooi woord vinden. Nadien zal blijken hoe goed het ook bij hen past. ‘Yggdrassil’ komt uit de Noordse mythologie en betekent ‘levensboom’; de boom die hemel en aarde verbindt. Ygdrassil wordt hoelanger hoe bekender. Ze touren langs verschillende nationale poppodia en staan op Folkwoods. In 2002 komt ‘Nice days under darkest skies’ uit bij Pink Records. Deze cd overtreft de vorige ruimschoots. Weer bijna allemaal eigen composities; variërend van ‘indringend’, ‘apart’ tot ‘wonderschoon’. Ygdrassil is een begrip geworden en heeft duidelijk de Nederlandse muziek verrijkt met een nieuw geluid. Het duo wil onderhand een beetje af van het ‘twee-meisjes-met-een-gitaar’ imago en besluit te gaan samenwerken met multi-instrumentalist Bert Ridderbos van de Oost-Groningse veenband ‘Törf’. In 2005 komt de cd ‘Easy Sunrise’ uit bij een nieuw label; Rounder Europe. Er verschijnen juichende recensies in de internationale pers. "Adembenemende twee-stemmigheid", noteert het Duitse Mikado. En de Franse Figaro vindt het zelfs moeilijk "om niet te bezwijken onder de schoonheid van Ygdrassil". Ze blijven behoorlijk nuchter onder alle lof en Linde zegt in een interview op de Concerzender dat ze die graag in ontvangst nemen, maar dat het uiteindelijk de bekroning is op 15 jaar keihard werken. We besluiten deze Klankenstapper met een hoogstandje van de dames; pure, verstilde a-capella-zang. ‘Naakte muziek’, zoals Joost Devriesere eens zo treffend omschreef. Zie ook www.ygdrassil.nl
