Nederlandse muziek in de 20e en 21e eeuw, aflevering 5.
Er is Frans impressionisme, Duitse Romantiek, en het kenmerkende Italiaanse bel canto. Vele landen hebben eigen manieren om zich uit te drukken wat ook tot een stilistische identiteit leidt. Een kenner kan zelfs het verschil benoemen tussen Noord-Duitse Barok en Franse Barok. Hoe zit dat met Nederland? Is er zoiets als een “Nederlandse” stijl, en zoja, wat houdt dat in? In Nederlandse muziek in de 20e en 21e eeuw gaan we op zoek naar de Nederlandse identiteit.
1. Jan van Gilse (1881-1944). Concertouverture in c (1900).
Orkest van het Oosten olv David Porcelijn.
2. Rudolf Escher (1912-1980). Musique pour l’esprit de deuil (1943).
Concertgebouworkest olv Riccardo Chailly.
3. Rudolf Escher. Suite voor piano Arcana (1944), deel 3: Ciaconna.
Sepp Grotenhuis, piano.
4. Rudolf Escher. Sonate voor fluit en piano (1978), deel 1: Comodo.
Marieke Schneemann, fluit. Ralph van Raat, piano.
5. Peter Schat (1935-2003). De Hemel (1991),
deel 11: adagio molto.
deel 12: lento – più allegro – più presto.
Concertgebouworkest olv Riccardo Chailly.
Met dank aan: 
