De muzikale Romantiek verkend door Pieter de Oude.
Dit uur van Radio Romantica wordt voornamelijk gevuld met de indrukwekkende 4e symfonie van Johannes Brahms. Brahms was een romanticus, maar hij was geen dweper, eerder een melancholicus. Hij beheerste de technieken om het symfonieorkest in volle glorie te laten stralen, maar hij kon ook op de vierkante centimeter charmeren. Fantastische intieme solo’s voor de houtblazers en breed uitgemeten melodieën voor het voltallige strijkorkest. We treffen het allemaal in de 4e symfonie. Dramatiek en een knipoog. Toen collega’s opmerkten dat een bepaalde passage in het laatste deel wel veel van Wagner weg had, constateerde Brahms dat het hier gelukkig wel een goede componist betrof. Het was in die tijd in Wenen best wel een dingetje of je in het Brahms- of het Wagner-kamp thuishoorde. De componisten zelf hadden daar geen last van. Het programma wordt afgesloten met drie Intermezzi, op.117 van Brahms. “De wiegeliederen van mijn smarten” noemde de componist deze half geïmproviseerde schoonheden van de oude man, die zijn einde voelt naderen.
- Johannes Brahms, Symfonie nr.4 in e kleine terts, op.98
Boston Symphony Orchestra olv. Bernard Haitink
- Johannes Brahms, Intermezzi op.117
Lylia Zilberstein, piano
Samenstelling:
