Samarkand (zuid Uzbekistan) was ooit een doorgangsstad van de Zijde Route en daardoor ontstond er een mengvorm aan culturen waar de verschillende instrumenten zoals de dutor (2 snarige-langhalsluit) en de chang, die weer erg lijkt op de Chinese Yang-qin (dulcimer), voorkomen en getuigen van een rijke geschiedenis uitgevoerd door o.a. de groepen Sogdiani en Masriq.
Afganisthan ligt geografisch een stuk zuidelijker, ten noorden van Pakistan. De muziek van zangeres Ustad Mahwash getuigt van grote zeggingskracht aangezien zij de ghazals, de liefdesgedichten, vertolkt op ongeëvenaarde wijze die haar al bekendheid gaf in de jaren 70 (via radio Kaboul), maar door de Taliban was zij genoodzaakt haar land te verlaten.
Ashkhabad (Stad van de liefde) is de hoofdstad van Turkmenistan waar de gelijknamige groep vandaan komt. Zij verwerken hun culturele erfgoed met West-Europese invloeden oa door het gebruik van een strijkkwartet in het lied: ‘Bitter Noodlot’ waar uithuwelijken het thema is… dat behoeft geen nadere toelichting maar brengt schitterende muziek!
