za 10 mei 20205, 16:00 uur – Moanin’ the Blues.
Blueszanger/gitarist Walter “Furry” Lewis (ca. 1893/1899? – 1981) komt op in de jaren ’20. In die periode maakt hij zijn eerste opnamen. De jaren ’30 worden gekenmerkt door de Grote Depressie, waarin ‘alles’ inzakt, maar enkele tientallen jaren later, tijdens de Folk Blues Revival, komt Lewis weer boven drijven. In 1971 geeft hij een soloconcert in New York dat op de plaat is vastgelegd: Live at the Gaslight at the Au Go Go.
Lewis begint zijn openbare muzikale leven op huisfeesten en dansavonden. Hij slaat aan bij publiek, en gaat touren met medicine shows. Na de shows treedt hij op in juke joints en speakeasies. In de moeilijke periode vanaf de jaren ’30 verdient hij de kost als vuilnisophaler en straatveger in Memphis. Maar in de bruisende jaren ’60 en ’70 keert het tij, en wordt hij een stermuzikant tijdens de Memphis Blues Revival. Hij maakt platen, verschijnt in televisieshows, speelt rolletjes in films en staat in het voorprogramma van de Rolling Stones.
Ten tijde van zijn soloconcert in New York was hij inmiddels (ongeveer) 80 jaar. Live at the Gaslight at the Au Go Go was lang niet verkrijgbaar, maar is enkele jaren geleden opnieuw uitgebracht. In enkele nummers krijgt hij gezelschap van Ward Schaffer. Het publiek is hoorbaar enthousiast.
Lewis opent met Paer Lee. Als gitarist beheerst Lewis de sliding techniek. Hij zet deze in als een ‘tweede stem’, als expressief muzikaal commentaar op de tekst. Lage open snaren zorgen voor de begeleiding. Dat die snaren enigszins zijn ontstemd kan hem kennelijk weinig schelen. Er is één grondtoon – geen akkoordwisselingen.
My Dog Got The Measles heeft wél akkoordwisselingen, en een andere vorm van gitaarbegeleiding.
Waiting for a train doet onwillekeurig denken aan een ongeluk dat Lewis in 1916 overkwam. Hij wilde op een rijdende freight train springen. Het ging mis – hij verloor een been…
De volledige speellijst staat in de Gids.
Moanin’ the Blues – Hans Vergeer
