za 20 dec 2025, 17:00 uur – House of Hard Bop.
In deze 4e en laatste uitzending gewijd aan Phil Woods, horen we hem en zijn kwintet in een reeks standards, opgenomen in 2002. Het vastleggen van standards was er, in zijn inmiddels indrukwekkende opname-carrière, nooit zo van gekomen. Liever gaf hij op de achtergrond geraakte ‘parels’ een nieuw leven. Maar nu – hij is dan iets boven de 70 – concentreert hij zich op het arrangeren en uitvoeren van een tiental ‘klassiekers’. Dat resulteert in The Phil Woods Quintet – American Songbook. Kennelijk beviel dat goed – vijf jaar later zou American Songbook II het licht zien. De uitgave van 2002 heet sindsdien American Songbook I.
“It’s an understatement to say that Phil Woods was one of the greatest Jazz-altosaxophne players to ever set foot on this planet.” (Quincy Jones)
Bezetting
Brian Lynch – trompet.
Bill Charlap – piano. Zijn 8e opname met Woods.
Steve Gilmore – bas. Ruim 25 jaar Woods’ bassist.
Bill Goodwin – drums. Sinds 1976 regelmatige drummer bij Woods.
1 A Foggy Day (George Gershwin)
2 All the Things you Are (Jerome Kern)
3 I’ve Got you Under my Skin (Cole Porter)
4 When the Sun comes Out (Harold Arlen)
5 I Concentrate on You (Cole Porter)
6 Summertime (George Gershwin)
7 Everytime we Say Goodbye (Cole Porter)
8 Right as the Rain (Harold Arlen)
Summertime
De intro krijgt de tijd. De twee parallelle, direct sfeerbepalende akkoorden van Gershwin, worden instrumentaal opbouwend herhaald: piano solo, piano + bas, de drummer voegt zich voorzichtig in. Het herhalende ritmische motief, ‘soft latin’, trekt de aandacht. Dat ritme is een blijvertje, met name in de bas. Woods’ klarinet stapt in, ook als intromotief. Dan pas klinkt de bekende melodie door de gestopte trompet.
Mis niet de eerste maten van de pianosolo – ‘Gershwin’, maar dan op zijn Charlaps. De afsluitende maten, na de reprise van het thema, krijgen evenveel tijd en aandacht als de intro. En wat horen we daar in trompet en klarinet? Juist, een citaat van een andere Gershwin-compositie, It Ain’t Necessarily So. Zou de betekenis van die titel slaan op het zojuist beëindigde arrangement? Omdat Phil Woods er natuurlijk ook iets heel anders van kan maken?
Kleurrijke klanken van de pianist in deze uitdovende fase.
Dromerig.. Zwevend…
Arrangementen
Het arrangement van ‘Summertime’ heeft duidelijk een eigen signatuur. Gaat dat ook op voor de andere stukken? Is er verschil in complexiteit (en kwaliteit)?
Ook dáárop kunt u uw luisterfocus eens richten. Maar misschien doet u dat al.
House of Hard Bop – Eric Ineke
Klik voor de Gids
Klik voor de 1e uitzending.
Klik voor het bijbehorende Nieuwsbericht.
Klik voor de 2e uitzending.
Klik voor het bijbehorende Nieuwsbericht.
Klik voor de 3e uitzending.
Klik voor het bijbehorende Nieuwsbericht.
