Nederlandse muziek melig of gevoelloos? In Rotterdam laten ze al jaren zien dat het anders kan.
Nederland is beroemd, wereldberoemd zelfs, door de Haagse School. In het spoor van Louis Andriessen schrijven tientallen componisten, onder wie ook veel van Andriessens buitenlandse leerlingen, hamerende minimal met een agressief randje en vooral geen romantische trekjes. Daarmee zette Andriessen een oude traditie voort, want ook vóór 1960, bijvoorbeeld bij Andriessens eigen vader Hendrik Andriessen, was het in Nederland klare structuren en emotionele restrictie wat de klok sloeg.
Er is nog een andere muziekstijl waarmee Nederland beroemd werd. In Amsterdam kwam een mengeling tussen moderne jazz en hedendaagse muziek op. De impro van Misha Mengelberg en Willem Breuker was speels en aanstekelijk, en opnieuw niet erg romantisch.
Maar Nederland kent meer conservatoria en dus ook meer componeertradities. In Rotterdam ging het al jarenlang heel anders. Piet en Otto Ketting – vader en zoon – opereerden in het spoor van de romantiek en het expressionisme. In Rotterdam ontstond zodoende een school van componisten die met moderne middelen de geest van de romantiek levend hielden.
Hoewel vooral in Duitsland deze stijl sinds de jaren zeventig weer meer en vogue is geraakt, is de Rotterdamse School nooit echt doorgebroken. Misschien was het beeld van wat Nederlandse muziek inhoud reeds al te sterk gevestigd. Andriessen en Breuker die het in Amerika maken – wat is daarnaast nog een symfonie van Otto Ketting?
Gelukkig eert Rotterdam zelf zijn lokale helden nog wel. In De Doelen of op kleine podia als het Lantarenvenster is/was geregeld muziek van Rotterdamse componisten te horen. Hier maken we kennis met vier nieuwe werken van relatief jonge componisten. De titel van het eerste werk, Concerto drammatico, zegt eigenlijk alles al. Deze muziek mag dramatisch zijn en schaamt zich evenmin om oude vertrouwde genres als het concert in ere te houden. Wie liever iets moderners heeft komt ook aan zijn trekken, want beperkend is de Rotterdamse School, die zoveel geeft om persoonlijke expressie, nooit geweest.
