Afel Bocoum
10 november 2002, Grote Zaal, Koninklijk Instituut voor de Tropen, Amsterdam
Voor de gemiddelde kijker van het nieuws is Mali vooral een land van ellende. Maar de muziekliefhebber weet wel beter.
Staatsgrepen, natuurrampen, islamistisch fundamentalisme… Mali kwam er niet gunstig vanaf in het journaal. Maar goed nieuws is geen nieuws. De mooie dingen zie je niet op het nieuws.
Gelukkig hebben we de concertpodia nog. Daar leren we de mooiere werkelijkheid van Mali kennen. Een land op de grens van Noord- en West-Afrika, waar de Sahara-cultuur van de Toeareg samenkomt met de vergane glorie van het Songhay-rijk en de herderscultuur van de Fulfulde.
En waar de westerse muziek, vooral de Afro-Amerikaanse popmuziek, een gelukkig huwelijk aanging met de inheemse tradities. Ali Farka Touré (1939-2006) werd de pionier van de woestijnblues. Afel Bocoum verdiende zijn sporen in Tourés band voordat hij voor zichzelf begon. In zijn muziek brengt hij een boodschap voor de Malinese maatschappij: bedrieg je vrouw niet en dwing je dochters niet tot een huwelijk. Ondanks de taalbarrière doet Bocoum het goed in Europa. Zijn muziek verstaan we allemaal.
