Genres: Blaasmuziek | Romantiek
Componisten/uitvoerenden: Martin-Joseph Mengal | Peter Müller
Opnametechniek: Joost Kist
Een grotendeels vergeten repertoire, dat in vijf toegewijde monden weer even opleeft. Maak kennis met het negentiende-eeuwse blaaskwintet.
Mozart, Haydn en de vroege Beethoven schreven een behoorlijk aantal werken voor blazersensemble. De blaasmuziek was sterk in opkomst en er werd steeds meer verbeterd aan de zuiverheid van deze instrumenten. Componisten experimenteerden er druk mee en zeker Mozart stopte ongehoord veel moeite in genres als de serenade en het divertimento, die in de regel niet zo’n hoog aanzien hadden. Het is dan ook terecht dat we deze stukken nog vaak horen.
Echter, de blaasmuziek heeft ook een leven na de Weense klassieken. Zeker het blaaskwintet, dat zich door de jaren heen ontwikkelde tot dé blazersbezetting, vond eindeloos navolging. Dat gebeurde wel buiten het blikveld van de muziekgeschiedenis, want de makers van de canon hebben deze werken en hun componisten nu eenmaal te licht bevonden.
Gelukkig geeft het Balthazar Ensemble hier twee blazerscomponisten een nieuwe kans. We horen werk van de Franstalige Gentenaar Martin-Joseph Mengal (1784-1851), hoornist aan de Parijse opéra-comique en zelf componist van opera’s én blaasmuziek. Hier horen we zijn Kwintet in Bes – geen oorspronkelijke compositie, maar een bewerking van Haydns viool- en pianosonates. Ook horen we Peter Müller (1791-1877) – een componist zo onbekend dat hij zelfs de New Grove en op Wikipedia ontbreekt. Hij is vandaag vooral nog bekend vanwege zijn drie blaaskwintetten, waarvan hier het eerste klinkt. Voor allebei deze componisten is Anton Reicha, tijdgenoot van Beethoven en de grote vaandeldrager van de harmoniemuziek in zijn tijd, het grote muzikale voorbeeld.
