Genres: Neoclassicisme | Romantiek
Componisten/uitvoerenden: Johannes Brahms | Paul Hindemith
Opnametechniek: Wijnand de Groot
Twee tegenpolen qua muzikale filosofie en muzikale taal, maar wel allebei goden van de kamermuziek.
In 1991 liep in de Kleine Zaal van het Concertgebouw een serie concerten rond Brahms en Hindemith. We kregen daarin steeds werken van vergelijkbaar formaat en vergelijkbare bezetting voorgeschoteld.
Vandaag staat de klarinet centraal. Mozart was zijn laatste jaren al verliefd op dit instrument met zijn donkere toon, en hij schreef er enkele van zijn mooiste werken voor. De romantici waren er, om dezelfde reden, al even gek op. Brahms’ Klarinetkwintet (hier niet uitgevoerd) is een van zijn meestgespeelde werken. Zijn Klarinettrio, geïnspireerd door het Kegelbaantrio van Mozart, wordt minder vaak gespeeld maar verdient net zo goed onze aandacht.
Maar Hindemith dan, had die zoveel met de klarinet op? Voor zijn generatie waren de donkere klanken van de romantiek toch geheel passé? Ja, maar Hindemith had een ander belangrijk principe. Er waren nu eenmaal veel mensen die de klarinet bespeelden. Als de gelegenheid zich voordeed had een componist voor klarinet te schrijven, vond Hindemith. Zo danken we ook aan hem een paar werken waarin de klarinet mag schitteren.
