Componisten/uitvoerenden: Arvo Pärt | Francis Poulenc | Krzysztof Penderecki
Opnametechniek: Wijnand de Groot
Moderne muziek hoeft niet moeilijk en “lelijk” te zijn. Dat weten we natuurlijk allang, maar anno 1990 was dat besef nog nieuw.
Arvo Pärt, een van de grootste jongens van dit moment, domineert het programma met zijn Johannespassie. Destijds was de muur nog maar net gevallen en kende het westen deze devote, minimalistische Est nog nauwelijks. Het westen bleek er meer dan klaar voor: tegen het einde van het decennium waren koren over de hele wereld gevallen voor zijn muziek.
Ook voor Penderecki was de wereld onderhand klaar. In het westen had hij het tijdelijk verkorven toen de Pool, eens ruiter in de voorhoede van het modernisme, zich tot een neoromantische stijl bekeerde. Anno 1990 was dit idioom weer helemaal geaccepteerd, zoals het katholieke geloof in Penderecki’s vaderland ook weer helemaal terug was. Tijd dus voor zijn Stabat mater.
Helemaal nieuw was deze Nieuwe Devotie niet. Francis Poulenc, meester van alles wat sober en helder is, laat zich in zijn geestelijke werken op een vergelijkbare manier horen. In zijn Quatre motets pour le temps de pénitence bijvoorbeeld, die dit concert openen. Zo biedt de Amsterdamse Cantorij een programma voor de liefhebbers van meditatie en contemplatie, jaren voordat die muziek in de mode kwam.
