Genres: Amateurmuziek | Koormuziek
Componist: Frank Martin
Opnametechniek: Kees Bijl & Boris Nieuwenhuyzen
Als het Amsterdamse Toonkunstkoor zingt, gaan wij de Grote Zaal van het Concertgebouw binnen. Deze keer voor Frank Martin.
De oratoriumvereniging is van oorsprong Engels of Duits, maar vond in Nederland zo’n vruchtbare bodem dat we het rustig een Nederlands fenomeen kunnen noemen. Iets dergelijks geldt voor Frank Martin (1890-1974). Deze geboren Zwitser vond na de Oorlog in Nederland zijn tweede vaderland en nergens wordt zijn muziek tegenwoordig vaker gespeeld. Dat komt ook door de inspanningen van zijn weduwe, die er tot diep in onze eeuw voor zorgde dat zijn muziek op de programma’s bleef staan.
Als oratoriumvereniging wil je natuurlijk ook weleens wat anders dan steeds weer de Matthäus, de Messiah of de Elias. Tegelijk moeten de leden, altijd amateurzangers, de muziek wel kunnen begrijpen en uitvoeren. Daarom valt de keuze vaak op redelijk conventionele componisten in het neoklassieke spoor. Frank Martin past uitstekend in dat straatje: zijn muziek is hoorbaar twintigste-eeuws, maar zelden kwetst hij ons gehoor.
Het oratorium Golgotha werd vlak na de Oorlog gecomponeerd, tussen 1945 en 1948. Het werd in 1949 uitgevoerd, nog in Martins oude vaderland Zwitserland. We horen eerst een paar scènes uit Jezus’ leven, waaronder de tempelrede. Dan ga we naar het Laatste Avondmaal en de tuin van Gethsemane. Wat daar gebeurt weten we. In het tweede deel verschijnt Jezus voor Pilatus en wordt hij gekruisigd. Anders dan in de passies van Bach wordt nu ook de Wederopstanding verklankt. Aan het slot wordt 1 Korinthiërs 15 geciteerd: “Dood, waar is uw prikkel? Hel (of ‘Graf’), waar is uw overwinning?”
