Hoe komt de New Yorkse componiste Meredith Monk in Goirle? Maakt niet uit, voor ons is het aanleiding genoeg om die kant op te gaan.
Meredith Monk (1942) is een aparte verschijning. Met haar magere lijf en meisjesachtige vlechtjes steekt ze flink af bij haar collega’s, en algemeen bekend is haar onafscheidelijke schildpadje Neutron, mascotte van de Nieuwe Muziekwereld.
Monk maakt deel uit van de New Yorkse downtown-scene rond het Bang on a Can-collectief. Deze groep componisten maakt laagdrempelige muziek zonder grote pretenties. Popinvloeden zijn overal merkbaar – in de noten zelf, maar ook in de losse presentatie en de gebruikte muziekinstrumenten. De componisten uit deze wereld geven je weer het gevoel dat je zelf componist kunt worden – een gedachte die bij de oude avant-garde een stuk minder voor de hand lag.
Hoewel Monk intussen ook in ‘grote’ genres heeft geschreven – ze heeft bijvoorbeeld een opera gemaakt – zullen we ons haar vooral herinneren van de kleine kaart – korte dansjes en liedjes die ze zelf zingt, vaak begeleid op elektrische piano. Dat is ook het repertoire dat we hier horen. In de eerste helft van het concert zingt ze onbegeleid, daarna komt de elektrische piano erbij. De muziek gaat terug op allerlei bronnen, van minimal tot diverse soorten witte, zwarte en rode folk. Elk stukje wordt van tevoren door de componiste zelf toegelicht.
PS: de verzorging van Neutron is inmiddels geregeld. Als het dier zijn eigenaresse overleeft, gaat het naar Monks collega Missy Mazzoli.
