U kent de ellende van Ethiopië. Maar kent u de jazz van het land?
Als Ethiopië in het nieuws kwam, was dat de afgelopen vijftig jaar niet positief. Een communistische staatsgreep, een burgeroorlog, een hongersnood die zijn gelijke niet kent en doorlopende spanningen tussen de bevolkingsgroepen die het land delen.
De muziek van Minyeshu en haar bigband staat dat als constructief en verheffend lichtpunt tegenover. De ellende van haar vaderland is echter verre van afwezig. Minyeshu moest in 1996 tijdens een tournee in Europa in ballingschap. Haar teksten waren vrijgevochten en politiek – politieker dan de regering het wilde. Ook haar muziek werd niet koosjer bevonden. Zelf is ze Amhaarse en behoort ze tot de dominante bevolkingsgroep van het land. Maar in Ethiopië wonen ook Somaliërs, Tigre, Oromo… Het is allemaal welkom in haar muziek, en dat zinde veel Ethiopiërs niet.
Gelukkig is jazz nooit een kunstvorm geweest die een groot punt maakte van zuiverheid of uniformiteit. Alle invloeden die de muziek vooruit helpen zijn meer dan welkom. Samen muziek maken staat voorop, niet de vraag of de regeltjes wel worden nageleefd. In haar band, en haar muziek, vinden Ethiopiërs en Somaliërs elkaar binnen het ruime kader van de ‘westerse’ jazz.