Ramón Valle Trio

Vóór de revolutie van 1959 was Cuba praktisch een satellietstaat van de VS. Amerikaanse bedrijven hadden er vrij spel, en elke toerist die het een beetje kon betalen ging er op vakantie. Zo kwamen Cubaanse muzikanten al vroeg in aanraking met de jazz, en andersom hoorden jazzmuzikanten op Cuba de meest inspirerende latinritmes. Vooral de kortstondige samenwerking tussen Dizzy Gillespie en Chano Pozo eind jaren veertig was van groot belang.

Je zou denken dat een Afro-Cubaan die jazz maakt, automatisch in het stramien van de Cubaanse jazz plooit. Voor velen heeft dat ook gegolden, maar niet voor Ramón Valle. Van jongs af aan kreeg hij de ‘gewone’ jazz, van Louis Armstrong over Thelonious Monk tot Keith Jarrett, met de paplepel ingegoten. De jazz die hij aflevert valt binnen de mainstream van de moderne jazz. Toch schroomt hij niet om er Iberische en Afrikaanse invloeden in te verwerken – invloeden die soms in de titels al zichtbaar zijn. Zo ontwijkt Valle (die overigens sinds 2000 in Nederland woont) het clichébeeld van wat een Cubaanse muzikant moet doen, maar haalt hij zijn vaderland toch de jazz binnen.