Genres: Classicisme | Romantiek | Tweede Weense school
Componisten/uitvoerenden: Anton Bruckner | Anton Webern | Wolfgang Amadeus Mozart
Opnametechniek: Johan Ketelaar
Van het allerbekendste werk van Mozart tot miniaturen van Webern – er lijkt weinig lijn in dit concert te zitten. Toch is er één overeenkomst. Of twee.
In dit optreden horen we Eine kleine Nachtmusik van Mozart (want over welk werk zouden we het anders hebben?), het Strijkkwintet van Bruckner en de Fünf Sätze opus 5 van Webern. Overeenkomst: al deze muziek is in Wenen geschreven. En al deze muziek is oorspronkelijk bedoeld voor solo-strijkensembles, maar blijkt het uitstekend te doen in strijkorkestbezetting.
Mozarts overbekende serenade kennen we bijna niet anders dan in orkestbezetting, maar musicologen gaan ervan uit dat het stuk in principe voor vijf solostrijkers is bedoeld. Of misschien ook niet helemaal, want in Mozarts tijd werd daar niet zo moeilijk over gedaan als later. Als de noten het konden hebben, en dat is hier het geval, kon je kwartetten en kwintetten best in orkestbezetting spelen.
Ook Weberns werken in de vrije atonaliteit klinken vaak in strijkorkestbezetting. Snelle passages worden dan vaak wel door solisten gedaan. Hoofdzaak is hier dat elke noot gehoord wordt. De stukjes zijn in een fractie van een minuut voorbij, dan doet elk detail er maximaal toe.
Over Bruckners strijkkwintet is veel gediscussieerd. Sommigen horen er een symfonie in, anderen vinden dat je daarmee het werk tekort doet. Vast staat dat brede lyrische lijnen het werk domineren – lijnen die je best met een groot strijkorkest kunt spelen. Nu dit werk voorzien is van een volle orkestklank, kan iedereen voor zichzelf uitmaken of dit werk inderdaad iets weg heeft van de grootse symfonieën waarmee Bruckner bekend werd.
