Van zeegeluiden en kerkklokken

Vandaag is het de beurt aan zangeres Ruth Willemse en pianist Vital Stahievitsj. Op het programma staan dus liederen, maar niet de bekendste. Schumann schreef zijn Maria-Stuart-Lieder aan het eind van zijn leven, toen hij wegens zijn labiele toestand was opgenomen in een gesticht. Het was zijn laatste liedcyclus en ook het laatste werk dat hij publiceerde. Volgens velen is de grote glans van Dichterliebe er hier wel af. Sommigen gaan zelfs zo ver om te zeggen dat Schumann, die begon als genie, ‘eindigde als talent’. Dat is misschien wat overdreven. Schumanns artistieke overtuiging veranderde op latere leeftijd, waardoor hij classicistischer van insteek werd en het experiment moedwillig vermeed. Tegelijk getuigt de keuze voor teksten van de wrede ‘Bloody Mary’ ook wel voor een romantische fascinatie met het macabere.

Elgars Sea pictures zijn wat bekender, vooral in de Engels sprekende landen. De gedichten over de zee, het ultieme Engelse onderwerp, staan bij menig alt op het repertoire. Of Ruth Willemse, net als Clara Butt bij de première, in zeemeerminskostuum zat te zingen is ons niet bekend.