Vanavond een uitzendingslange en zinsbegoochelende compositie van het Sam Mo Lan Salakan orkest over hun leven als vluchtelingen uit Birma in Thailand, in, zoals de orkestleden het noemen, het land van de drie nevels.
Het orkest speelt muziek in de Shan of Thai Yai traditie met lange verhalende liederen die begeleid worden door trommels, gongs, cymbalen en opvallend ook een banjo en een stroh-viool. Een viool die in 1900 uitgevonden werd door de Duitser Johannes Stroh en die in plaats van een klankkast een membraam met een toeter heeft, waardoor de klank van de viool luider is en gericht kan worden. Het is een instrument dat in de begindagen van de geluidsopname, in de tijd dat er nog geen microfoons en versterkers waren, gebruikt werd om orkestmuziek mee op te nemen, maar daarna al snel in de vergetelheid raakte behalve in Roemenië en bij de Shan in Noord Birma. Daar paste het luide en metalige geluid van de Stroh-viool goed bij de lokale orkest muziek en kreeg het de voorkeur boven de oudere vedel. Om dezelfde redenen werd de luit vervangen door de eveneens luidere en scherpere banjo. Een programma van Fred Gales.
