za 29 okt 2022, 14:00 uur – Concertzender Live. Het album Thelonious Monk Quartet with John Coltrane at Carnegie Hall (1957) is het resultaat van een in 2005, bij toeval ontdekte audioschat. En in 1968 nodigde een 16-jarige scholier in Palo Alto (Californië) Thelonious Monk uit om op zijn high school te komen spelen. Monk kwam, de conciërge regelde een taperecorder, en liet de piano stemmen. Dat laatste is niet helemáál gelukt, maar wat een concert!
In 2005 komen in het archief van de Library of Congress een aantal tapes boven water met het label ‘Carnegie Hall Jazz 1957’. Op een van de tapes staat ‘T.Monk’. Het blijkt een concertregistratie van het Thelonious Monk kwartet met tenorist John Coltrane, bassist Ahmed Abdul-Malik en drummer Shadow Wilson.
Coltrane was in 1957 door Miles Davis uit zijn kwintet gezet wegens door drugs en alcohol veroorzaakte gedragsproblemen. Monk vroeg daarop Trane om bij hém te komen spelen, in de New Yorkse Five Spot. Dit was het begin van een intensieve samenwerking die beiden tot grote hoogten opstuwde. Het viel Coltrane niet mee om zich de eigenzinnige stukken van Monk eigen te maken. Wekenlang werd er bij Monk thuis geoefend. Op 29 november 1957, de avond van het Carnegie Hall concert, waren ze volledig op elkaar ingespeeld.
Monk’s Mood is een duet tussen sax en piano. De ballad komt langzaam op gang. Coltranes intense spel wordt subliem aangevuld door Monks virtuoze notenslingers. Concentratie van de luisteraar vereist.
In het direct aansluitende Evidence wordt het tempo opgevoerd en klinkt de kwartetbezetting in zijn volle breedte.
Crepuscule with Nellie is Monks enige compositie die geen improvisatieruimte heeft. Van de eerste tot de laatste noot is alles doorgecomponeerd.
Drummer Shadow Wilson slaat polyritmische cymbalfiguren in de themasecties van Epistrophy. Er valt van alles te horen…
Monkbiograaf Robin D.G. Kelley noemt het Monk-Coltrane kwartet “…one of the most important ensembles of the 1950s, if not the century.”
Danny Scher is in 1968 een zestienjarige scholier in Palo Alto (CA). Een jazzfanaat. Het lukt hem om het Thelonious Monk Quartet te contracteren voor een schoolconcert. De conciërge laat een bandrecorder meelopen. Ruim 50 jaar later komt de opname uit de kast. De zoon van Monk, T.S., is aangenaam verrast door de hoge kwaliteit van het optreden en werkt mee aan de albumuitgave van Monk – Palo Alto (2020). T.S. Monk: “He (Thelonious) was playing his ass off, and the band was really cooking.”
De hoge kwaliteit geldt niet alleen de muziek, ook de geluidsweergave is kraakhelder.
Monk speelde met Charlie Rouse op tenorsax, Larry Gales bas en Ben Riley drums. Well, You Needn’t duurt ruim dertien minuten, en dat is geen seconde te lang. Larry Gales zingt unisono mee met zijn gestreken bassolo, waarin hij twee citaten verwerkt (wel goed opletten!). Ook drummer Riley neemt ruime solotijd.
Klik hier voor de volledige speellijst. Klik hier voor de speellijst van het eerste deel van dit tweeluik, en hier voor het bijbehorende Nieuwsbericht.
Concertzender Live – Jaap van de Klomp
