za 9 juli 2022, 23:00 uur – The Art of the Improvisers. U hoort de tweede aflevering van een drieluik, gewijd aan Mose Allison. (Klik voor het Nieuwsbericht over deel 1.) Het viel de witte Allison uit Mississippi niet mee om zich een plaats te verwerven in de – traditioneel gekleurde – bluesafdeling van het Amerikaanse Muziekgebouw. In de song ‘Ever Since I Stole The Blues’ maakte hij dat tot onderwerp. “Well the blues police from down in Dixieland/ Tried to catch me with the goods on hand/Ever since the white boy stole the blues.”
Fijn dat hij heeft doorgezet. Het leverde een unieke tekst- en muziekstijl op.
Tussen 1962 en 1976 neemt Allison een tiental platen op voor het label Atlantic. De selectie voor dit programma is uit deze schatkamer afkomstig. Het format van pianotrio is nog steeds favoriet, maar op enkele opnamen zijn blazers toegevoegd. Maar liefst vijf stuks op Hello There, Universe. De meningen over die forse uitbreiding zijn verdeeld. De blazers zouden veel aandacht opeisen ten koste van de kern piano+zang. De selectie opent daarentegen met pianotrio zónder zang, de focus gericht op Allisons pianospel. En wat vormen betreft, het is lang niet altijd blues.
Het instrumentale Powerhouse van het livealbum Mose in Your Ear is een bijzonder geval. Met een tijdsduur van 8’40” is het ruim twee maal zo lang als bij Allison te doen gebruikelijk. Bassist en drummer krijgen ruim de tijd voor solo’s. De pianist hakt flink in op de toetsen, maar halverwege klinkt ineens een contrasterende, meditatieve solopassage waarin vorm, metrum en tempo zijn losgelaten. Daarna keert de power terug.
Criticus Scott Yanow over Mose in Your Ear (waarvan vijf stukken in dit programma): “This live session from 1972 features Mose Allison at his best.”
Details over deze uitzending, gemaakt door Michael Moore, vindt u in de Gids.
