In Memoriam Hans van Oosterhout (1965—2025) deel IV
De drummer Hans van Oosterhout is in oktober 2025 in een verzorgingstehuis in Breda aan de gevolgen van de ziekte van Parkinson overleden, zestig jaar oud. De laatste tien jaar van zijn leven was hij niet meer in staat om nog te spelen. Maar in zijn gloriejaren, de periode tussen 1990 en 2012 was hij een vurig begeerde drummer die met tal van Europese en Amerikaanse grootheden op tournee is geweest en in de studio’s heeft vertoefd.
Na de speellijst van de uitzending van 13 december gaan we nader in op die zeldzaam gelukkige samenwerking tussen de zielsverwante generatiegenoten Nathalie Loriers, Salvatore La Rocca en Hans van Oosterhout, die op drie albums is vastgelegd.
Speellijst
***Nathalie Loriers Trio: Nathalie Loriers (piano, compositie + arrangementen), Sal La Rocca (contrabas), Hans van Oosterhout (drums)
# 1. Walking Through Walls (Nathalie Loriers) (5:47)
# 2. Triano (Loriers) (6:45)
# 3. Caravan (Duke Ellington & Juan Tizol; arrangement: Nathalie
Loriers) (7:15)
# 4. Fenêtres Sur Coeur (Loriers) (7:34)
# 5. Mahiladipa (Loriers) (5:47)
# 6. Lonely Voices (Loriers) (4:50)
# 7. Walking Along Walls (Loriers) (9:32)
# 8. Little Buddy (Loriers) (3:15)
# 9. The Party (Loriers) (5:13)
Bronnen: #1 t/m #8: C.D. Walking Through Walls Walking Along
Walls; opgenomen in Brussel, 1995 (Igloo)
#9: C.D. Silent Spring; opgenomen in Brussel, 1999
(label: Pygmalion, heruitgave: WERF Records, 2006)
Duke Ellington bekeert Nathalie Loriers
Vandaag laat ik Hans van Oosterhout horen als lid van een trio van de Belgische pianiste en componiste Nathalie Loriers. Zij hebben veelvuldig met elkaar gespeeld tussen 1995 en 2002.
Nathalie Loriers werd geboren op 27 oktober 1966 in Namen. Na de middelbare school bleek Nathalie voldoende getalenteerd om te worden toegelaten aan het Conservatoire Royal in Brussel. Opgegroeid in een Franstalige cultuur was het haar bedoeling om naast Mozart, Beethoven, Chopin, Liszt en |Brahms ook de pianowerken van componisten als Camille Saint-Saens, Gabriel Fauré, Vincent d’Indy, Claude Debussy, Maurice Ravel en Francis Poulenc onder de knie te krijgen. Daar kwam echter niets van terecht, want eenmaal beland op het eerbiedwaardige instituut (dat vlak na de afscheiding van Nederland al in 1832 is gesticht) raakte zij in de ban van het werk van Duke Ellington. Halsoverkop liet zij zich overschrijven naar de jazzopleiding van het Conservatorium. En daar liet zij zich inspireren door een compleet nieuw rijtje pianohelden: Bill Evans (1929-1980), Keith Jarrett (*1945), Bobo Stenson (*1944), John Taylor (1942-2015) en Chick Corea (1941-2021).
Ze krijgt bepaald geen spijt van haar revolutionaire overstap naar de jazz-afdeling, want tijdens haar studiejaren speelt Nathalie zich al aardig in de kijker bij het jazz-puibliek. Voordat zij het Conservatorium verlaat wordt zij in 1989 door het Genootschap van Belgische jazz-critici uitgeroepen tot het meest belovende jazz-talent van België. In 1990 studeert zij af in de vakken jazzpiano en harmonieleer, met de aantekening “premier prix”. Ook Hans van Oosterhout studeerde af met twee tienen, aan het Conservatorium in Rotterdam, in 1987. En heel frappant: voordat hij zijn diploma had behaald had hij de benoeming tot docent aan het Conservatorium in Rotterdam al op zak!
In oktober 1994 is Nathalie lid van een Belgische jazz-formatie die het eerste jazzconcert verzorgt, dat ooit binnen de muren van het koninklijk paleis heeft plaats gevonden.
Nathalie Loriers meteen al lid van de Europese eredivisie
In 1991 verschijnt de eerste c.d. van het Nathalie Loriers kwartet: Nympheas (Igloo); met Kurt van Herck (tenorsax), Philippe Aerts (bas) en Mimi Verderame (drums). Vijf van de acht composities op deze debuut-c.d. zijn van de hand van Nathalie Loriers.
Als lid van het Cool Trance Quartet verkeert Nathalie Loriers in januari 1993 in het gezelschap van Lee Konitz (altsax), Philippe Aerts (bas) en Al Levitt (drums) om een repertoire van louter standards aan een nader onderzoek te onderwerpen: Discoveries (AMC).
Op de volgende c.d. is Nathalie Loriers aanvoerder van een kwartet waarvan wederom twee Amerikaanse musici deel uitmaken: de bassist Cameron Brown en de drummer Rick Hollander, plus de in Zottegem geboren (*1965) tenorsaxofonist Jeroen van Herzeele, die Loriers op het Conservatorium in Brussel heeft leren kennen. De c.d. in kwestie —Dance or Die (Igloo, 1993)— bevat negen composities van Nathalie Loriers.
Drie zielsverwante musici vinden elkaar blindelings
En dan breekt er een periode aan van acht jaar (1995-2002) waarin Nathalie Loriers triomfen viert met haar vaste trio, met de bassist Sal La Rocca (geboren in 1961 in Seraing) en de drummer Hans van Oosterhout (*1965) uit het Brabantse provinciestadje Oosterhout.
Uiteindelijk levert dat glorieuze tijdvak slechts drie c.d.’s op, en die zijn alle drie nog steeds even meeslepend en avontuurlijk als toen ze uitkwamen. Het zou fantastisch zijn geweest als dit trio ieder jaar een verslag van de stand van zaken had uitgebracht, maar nu dat niet is gebeurd moeten we deze drie schijfjes maar extra koesteren. Het is wel grappig om te vermelden dat Sal La Rocca eigenlijk ook een bekeerling is, net als Nathalie: hij verruilde zijn basgitaar voor de contrabas en stapte over van de popmuziek naar het impressionistische, uiterst volatiele trio-concept van Nathalie Loriers.
Loriers was dan wel een bekeerling, maar je hoorde vaak toch nog vlagen Debussy en Ravel in haar werk doorklinken. Met de eigenschappen die zijn zielsverwante iets oudere collega Hein van de Geyn hem toedicht bleek de drummer Hans van Oosterhout de ideale Dritte im Bunde: “beweeglijk, luisterend, dynamisch, subtiel, stevig wanneer de muziek dat vroeg.”
In de uitzendingen van 13 en 27 december 2025 besteden we aandacht aan de drie albums met Loriers/La Rocca/Van Oosterhout:
***Nathalie Loriers Trio: Nathalie Loriers (piano), Sal La Rocca (bas), Hans van Oosterhout (drums): Walking Through Walls Walking Along Walls (Igloo, 1995) (acht van de negen composities zijn van Nathalie Loriers)
***Nathalie Loriers Trio (Loriers/La Rocca/Van Oosterhout): Silent Spring (Pygmalion, 1999) (negen composities van Nathalie Loriers)
N.B.: In 2006 brengt het in Brugge gevestigde label de Werf een heruitgave op de markt van deze uiterst succesvolle c.d., die in het hippe Franse maandblad Jazzman vier sterren krijgt toegekend.
***Nathalie Loriers Trio + Extensions (Loriers/La Rocca/Van Oosterhout plus Laurent Blondiau (trompet, bugel), Frank Vaganee (altsax), Kurt van Herck (sopraansax, tenorsax)): Tombouctou (Werf 032, 2002) De negen composities + arrangementen komen allemaal uit de portefeuille van Nathalie Loriers.
Het Parijse maandblad Jazzman beloont de c.d. met vier sterren en Radio Klara roept Tombouctou uit tot het beste album van 2002. Er volgt ook nog een stortvloed aan uitnodigingen door allerlei alerte zomerfestivals.
Ook de uitzending van 27 december zal gewijd zijn aan Loriers/La Rocca/Van Oosterhout.
