Uitvoeringen van kamermuziek van Mozart, Beethoven op fortepiano, Schubert en Dvořák
Mozart deed net alsof zijn variaties in g kleine terts voor viool en piano gebaseerd waren op het Franse liedje Hélas, j’ai perdu mon amant. Maar nader onderzoek wijst uit dat dit liedje niet bestaat! Mozart was, zoals gewoonlijk, gehaast om zijn werkje voor zijn leerling, de Gravin Marie Caroline, af te maken en daarom verzon hij maar wat. De melodie heet eigenlijk Au bord d’une fontaine. Dat geeft niks, Elise Besemer en Laurens de Man spelen het net zo mooi. Dit geldt ook voor de bekende sonatine van Schubert. Tussendoor speelt Bart van Oort 7 Ländler van Beethoven op fortepiano. Boerendansjes in een hooflijk jasje. Heel anders, met een meer romantische insteek, zijn beide pianotrios waar u na afloop naar kunt luisteren. Het eerste pianotrio van Schubert in Bes, opus 99, is een mijlpaal in de muziekgeschiedenis. Hij voltooide het werk in zijn laatste levensjaar. Hij laat ons alle hoeken van kamermuziek zien. Dit geldt ook voor het duistere en dramatische derde trio in f, opus 65 van Antonín Dvořák. U luistert naar de indrukwekkende optredens van Antje Weithaas, Julian Steckel en Lars Vogt.
1. Wolfgang Amadeus Mozart
Zes Variaties in g op “Hélas, j’ai perdu mon amant”
Elise Besemer: viool. Laurens de Man: piano.
2. Ludwig van Beethoven
7 Ländler
Bart van Oort: fortepiano
3. Franz Schubert
Sonatine in a
Elise Besemer: viool. Laurens de Man: piano.
4. Franz Schubert
Pianotrio in Bes, op. 99
Lars Vogt: piano. Antje Weithaas: viool. Julian Steckel: cello
5. Antonín Dvořák
Pianotrio in f, op 65
Lars Vogt: piano. Antje Weithaas: viool. Julian Steckel: cello
Samenstelling:
