Gramophoon

Iedere maand een deel van Alan Lomax zijn ‘Southern Journey’-opnamen.
Lomax maakte deze reis door de zuidelijke staten van Amerika in 1959 en 1960 om Folk-tradities vast te leggen op plaat, voordat ze voorgoed verdwenen zouden zijn.
Vandaag deel 2: Ballads and Breakdowns.
Alan Lomax op Wikipedia
Alan Lomax (31 januari 1915 – 19 juli 2002) was een belangrijke Amerikaanse folklorist en musicoloog. Hij was één van de grootste verzamelaars van volksmuziek van de 20e eeuw; en bracht duizenden liederen bijeen uit de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, West-Indië, Italië, en Spanje. Lomax was de zoon van musicoloog en folklorist John Lomax, waarmee hij zijn loopbaan begon met het opnemen van liederen bij gevangenen in Texas, Louisiana, en Mississippi. Hij bezocht The Choate School in Wallingford, Connecticut en ging daarna filosofie studeren aan de University of Texas in Austin. Lomax werkte met zijn vader aan het Archive of Folk Culture, een collectie van meer dan tien duizend opnames van het Archive of American Folk Song en the Library of Congress.
Hij interviewde veel muzikanten waaronder Woody Guthrie, Leadbelly, Muddy Waters, Jelly Roll Morton, en Jeannie Robertson, produceerde radio shows, had een vast televisie-programma, en speelde een belangrijke rol bij de vernieuwing van de American folk en British folk rond de jaren 1950. Hij nam in 1951 Ierse traditionele liederen op in het Engels en Gaelic van Elizabeth Cronin.
In 1944 nam Alan Lomax deel aan een Ballad opera genaamd The Martins and the Coys. Het werd opgenomen door de BBC en CBS met bijdragen van Burl Ives, Woody Guthrie en Pete Seeger. In Engeland had hij als trouwe aanhanger de Engelse verzamelaar van liederen de zanger Ewan MacColl.