Jazz, blues en het kauwgomplaatjesgevoel.
Vet cool: Mel & Chet in het Paleis. Ze sloten allebei aan bij de ‘cool school’: Mel Tormé, die aan het begin van z’n loopbaan (net als ijsprinsessen van de ‘cool school’) slechts weinig vibrato had en Chet Baker die er als trompettist al bij de koele stroming hoorde, en toen hij eenmaal was gaan ‘zingen’ evenzeer. Waar Tormé met z’n fraaie geluid en verbluffende vakmanschap, toch vaak het verwijt kreeg dat hij emotioneel gezien nogal koel klonk, wist Chet Baker met een flinterdun stemmetje juist vaak doel te treffen.
Verder ook nog de minimalistische Bobby Troup, die zong alsof hij verkouden onder een theemuts zat, en een geestige parodie op het ‘koele’ zingen door Nat King Cole en Woody Herman met ‘Mule train’.
Samenstelling & presentatie: