De oudste van de Bachzonen is een verhaal apart.
Als u vaker naar Sanssouci luistert, kent u Carl Philipp Emanuel Bach. Zijn Celloconcert in A siert het begin van ieder programma. Ook de muziek van Johann Christian Bach is weleens voorbijgekomen. Deze twee Bachzonen hebben samen voor een groot deel de klassieke stijl bepaald en waren van onschatbare waarde voor latere componisten als Haydn en Mozart.
Er waren nog twee componerende Bachzonen. Vandaag maken we kennis met de oudste: Wilhelm Friedemann Bach. Zijn muziek hoor je een stuk minder vaak. Deels komt dat doordat hij domweg minder heeft geschreven dan zijn broers. Friedemann hield het zelden lang uit in een vaste betrekking en schreef daardoor veel minder opdrachtcomposities. Liever leidde hij het avontuurlijke bestaan van een zwervend klaviervirtuoos, en daarvoor had hij vaak genoeg aan improvisaties.
Een andere reden is dat zijn muziek nog een beetje twijfelt. De schaduw van zijn grote vader Johann Sebastian hangt vaak nog sterk boven zijn werk. In tegenstelling tot zijn broers, voor wie de nieuwe stijl een voldongen feit is, zoekt hij nog naar nieuwe vormen. Dikwijls valt hij terug op de barok van zijn vader. Maar bij tijd en wijle is hij weer heel modern. Je kunt er geen staat op maken…
In onze uitzending horen we Friedemann van verschillende kanten. Zijn Klaviersonate in D zit precies op de grens van barok en klassiek. Friedemanns Altvioolsonate in c is een duidelijke hommage aan de kamermuziek van zijn vader. De Twaalf polonaises tenslotte zijn iconen van een nieuwe tijd. Het is dan ook geen wonder dat deze werken het ook na zijn dood goed bleven doen.
Afspeellijst
1. Sonate in D, F. 3
2. Fantasie in c, F. 20
3. Sonate voor altviool en concertant klavier in c
4. Polonaises voor klavier, F. 12 (selectie)
Uitvoerenden
Anthony Spiri (piano) (1, 2)
Nobuko Imai (altviool), Roland Pƶntinen (klavecimbel) (3)
Paul Simmonds (klavichord) (4)