Dwarsliggers & Buitenbeentjes

Net als Benny Carter en Jay Jay Johnson gaat Bill Holman in een latere fase van zijn carrière  (1960—1980)  voor de film- en televisie-produktiemaatschappijen in Hollywood schrijven. Maar net als bij zijn beroemde voorgangers, die in de laatste fase van hun loopbaan ook weer actief werden in het club- en festivalcircuit,  kruipt ook bij Bill Holman het bloed waar het niet niet gaan kan. Aan het eind van de jaren zeventig keert hij weer terug tot het ware geloof en gaat hij aan de slag met een hobby-orkest, dat wordt bemand door gretige nieuwkomers en door de wol geverfde veteranen als de tenoren Bob Cooper, Pete Christlieb en Bill Perkins, de trompettisten Don Rader en Carl Saunders plus de trombonisten Bob Enevoldsen en Andy Martin .

Tussen 1987 en 2006 brengt dit orkest vijf voorbeeldige c.d.’s op de markt: The Bill Holman Band (JVC), A View From The Side (JVC), Brilliant Corners —The Music Of Thelonious Monk (JVC), The Bill Holman Band Live (Jazzed Media) en Hommage (Jazzed Media). Op die laatste c.d. staat een driedelige suite van Bill Holman: Hommage à Woody Herman. Terwijl Bill Holmans vroegere werkgever Stan Kenton hem tussen 1952 en 1956 heeft voorgehouden dat hij met zijn arrangementen een grote afstand diende te bewaren van de methodes van Woody Herman en Count Basie. Voor de band van Count Basie heeft Bill Holman trouwens al veel eerder, in 1976, zijn respect betuigd, via een album met tien arrangementen: I Told You So (Pablo).

ALS EEN MISSIONARIS OP TOURNEE IN EUROPA

Tussen ruwweg 1980 en 2000 brengt Bill Holman ook een groot deel van zijn tijd in Europa door. De omroeporganisaties in Scandinavië, Duitsland (WDR, NDR, RIAS, SWR, HR) en Engeland geven hem meestal carte blanche om aan groots opgezette big band-klussen te werken.  De SWR is zelfs zo ingenomen met het dankzij Bill Holman in 1993 bereikte niveau dat er maar liefst twee c.d.’s op de markt komen: eentje met een studio-registratie van negen Bill Holman-arrangementen terwijl de andere c.d. precies hetzelfde materiaal bevat, maar nu opgenomen tijdens het festival Jazz Gipfel 1993 in Stuttgart. Voor de fanatieke liefhebber leuk vergelijkingsmateriaal om de minieme verschillen vast te stellen tussen de solo’s in de koele, veilige SDR-studio en het enerverende festival podium in de Liederhalle in Stuttgart.

Ook het Metropole Orkest heeft Bill Holman regelmatig weten te strikken. Op de c.d. Further Adventures (Koch) staan drie stukken, die samen precies zoveel tijd beslaan om een complete aflevering van ons programma te kunnen vullen: bijna 57 minuten.

SPEELLIJST

Metropole Orkest o.l.v. Bill Holman

#   1. Moon of Manakoorah (Alfred Newman)   6:56 (opname: juni 1995)

#   2. Issues and Answers (Bill Holman)   12:20 (opname: september 1996)

#   3. Further Adventures (Bill Holman)   36:18 (opname: juni 1995)

         Part I    10:53

         Part II    8:13

         Part III  6:37 

         Part IV  10:35 

Arrangementen: Bill Holman