za 10 feb 2024, 18:00 uur – Vocal Jazz.
“In de Vocal Jazz van februari en maart, aandacht voor blues en bluesy songs, waarvan er zeker een aantal van componist Harold Arlen zullen zijn, de meest bluesy componist van het Great American Songbook.” Aldus programmamaker Ineke Heijliger. Haar rijk geschakeerde blauwe boeketten zijn ondanks deze winterse maanden samengesteld uit bloeiende en nimmer verwelkende bluesy bloemen. Vandaag Sarah Vaughan, Nancy Wilson, en acht andere vocalisten. Kitty Margolis is een muzikale allesdurver, en wat Mel Tormé (foto) en de Buddy Rich Big Band doen…. de ene verbazing na de andere.
In 1988 staat Kitty Margolis in de Jazz Workshop in San Fancisco. Dit optreden van de 34-jarige zangeres wordt haar plaatdebuut: Live at the Jazz Workshop. De playlist bestaat uit standards. Daarmee toont ze lef. En die lef betreft ook haar scat (vocale improvisatie). “I speak two languages: English and scat.” Bij haar onbegeleide inzet van All Blues – de Miles Davis compositie, bekend van zijn iconische album Kind of Blue, in die zo walsachtig ronddraaiende 6/8 maat – dreigt het even mis te gaan. Ze zet een halve toon te hoog in, maar corrigeert snel. Het is dan ook niet niks, het zingen van nota bene de baslijn van dat stuk. Na de intro vervolgt ze met de lyrics die Oscar Brown Jr. bij All Blues schreef:
The sea, the sky, the you and I
Sea and sky and you and I, we are all blues,
All shades, all hues…yeah, we are all blues.
Na het thema volgt de scat. Uitstekende begeleiding van een trio uit de Bay Area, Margolis’ thuisbasis. Ja, de piano had een stembeurtje kunnen gebruiken, maar ach… zie het als ‘sfeerelement’ van een jazzclub.
———————————————–
Blues in the Night, een song van componist Harold Arlen en schrijver Johnny Mercer, verscheen voor het eerst in de film Hot Nocturne (1941). Het was een van de eerste populaire songs waarin plattelands African-American dialect te horen was – “My mama done told me” –, in combinatie met bluesy melodielijnen. De song oogstte onmiddellijk succes – binnen vier maanden belandden maar liefst zes versies in de hitlijsten. Inmiddels bestaan er vele tientallen uitvoeringen. De versie van Mel Tormé met de Buddy Rich Big Band springt er uit door het rijk gevarieerde arrangement, en de ruime tijdsduur van meer dan acht minuten. In 1978 vastgelegd op Together Again: For the First Time.
Een man denkt terug aan zijn moeder, die hem al vroeg waarschuwde voor foute vrouwen. “A woman will sweet talk/And give you the glad eye/But when the sweet talking’s done…”
De orkestintro duurt al één minuut, gevuld met dramatisch/filmische fragmenten. Achter de eerste gezongen regels hoor je waarschuwende orkestklanken. Na de laatste zinnen van het couplet, over de vrouw Who’ll leave you to sing/The blues in the night, is het woord aan een eenzame tuba. Nacht en eenzaamheid. De tuba is de enige begeleider van de volgende tekstregels, waarin verder alleen de lonesome whistle klinkt van een passerende trein. Dan kantelt het beeld; up tempo, sterke orkestklank, uitmondend in een lange drumsolo van Buddy Rich. Na nog enkele contrasterende blokken begint de opbouw van een zinderende finale. Maar liefst vijf keer kruipt de toonhoogte bij een nieuwe inzet een halve toon omhoog. Orkest en vocalist schreeuwen de blues. Wowww…!
Details in de Gids.
Vocal Jazz – Ineke Heijliger
