altviool / klarinet / piano

In Mozarts tijd was de klarinet nog een nieuw instrument. Een orkest met klarinettisten was eerder regel dan uitzondering, en repertoire was er nauwelijks. Mozart raakte echter verliefd op het donkere geluid en schreef er verschillende werken voor. In het ‘Kegelbaantrio’ KV 498 combineert hij de klarinet met een altviool, een instrument met een vergelijkbaar bereik en een vergelijkbaar donkere klank, dat Mozart zelf bespeelde. De piano maakt het trio vol. Waar componisten vroeger wel sonates voor hobo en viool schreven, haalt Mozart de melodie-instrumenten als het ware een kwint naar beneden. Donkere of droevige muziek levert het niet op, dat ligt nu eenmaal niet in Mozarts aard.

In dit concert wordt het trio gecombineerd met vooral werken van Schumann – voor deze drie instrumenten, maar ook voor klarinet dan wel altviool met piano alleen. De drie werken delen hun dromerige karakter en sprookjesverwijzingen. Op zich opmerkelijk, want de werken stammen uit Schumanns latere periode, waarin hij zich steeds meer op klassieke vormen richt. Het vuur van de programmamuziek uit zijn jonge jaren is echter niet gedoofd en vlamt weer op onder het geluid van deze romantische instrumenten.