Genres: Classicisme | Romantiek
Componisten/uitvoerenden: Gioacchino Rossini | Ludwig van Beethoven | Robert Schumann | Wolfgang Amadeus Mozart
Opnametechniek: Wijnand de Groot
Tiktak tiktak tiktak … had Beethoven voor zijn Achtste symfonie een metronoom in gedachten?
Beethovens Achtste symfonie opus 86, geschreven in 1812, is een luchtig werk. Alle vier de delen zijn snel, en de gebruikelijke passie en pathos worden een beetje ingetoomd. Er klinkt zelfs een ouderwets menuet in plaats van het voor Beethoven zo typische scherzo. Deze symfonie kan nauwelijks meer afwijken van de Zevende, die Beethoven rond dezelfde tijd schreef en die juist zo afwisselend en gepassioneerd is.
Het beroemdste deel van deze symfonie is het Allegretto, het tweede deel. Het orkest laat daar staccato achtste noten horen die sterk aan een metronoom doen denken. Volgens zijn secretaris Anton Schindler schreef Beethoven dit deel om Mälzel, samen met Dietrich Winkel de uitvinder van de metronoom, eer te bewijzen. Dat klopt niet: de metronoom werd pas in 1814 gebouwd. Wel is er een canon die hier heel erg op lijkt en die Mälzel ook eer bewijst. Het blijft in elk geval een mooi verhaal.
Zwitsers hebben natuurlijk iets met uurwerken. Zou de keuze van het Kammerorchester Basel daarom op Beethovens Achtste zijn gevallen? Wie zal het zeggen… Ze brengen verder nog de beroemde ouverture uit Le nozze di Figaro van Mozart – ongetwijfeld een feest der herkenning voor veel oren. Tussen alle luchtigheid door klinkt het weinig gespeelde Celloconcert van Schumann. Het is typisch een werk uit zijn latere periode, waarin hij de fantasierijke karakterstukken steeds meer inruilde voor een streng classicisme. Tussen de luchtige Mozart en Beethoven steekt het een beetje somber af. De beroemde Sol Gabetta heeft de eer in dit werk te soleren.
