Mozart Festival Zeist

Er zijn niet zo heel veel componisten die in hun eentje een heel festival kunnen vullen. Bach is er zo eentje. En Mozart! Daar komen de mensen wel op af.

Mozart heeft natuurlijk stapels muziek geschreven, en vrijwel allemaal is het geweldige muziek. Toch zijn de drie stukken die op dit concert komen niet zomaar drie Mozartwerken. Het is misschien wel de top van Mozarts kamermuziek!

Het eerste werk, het Hobokwartet in F, is het minst bekende. Alleen al daarom is het goed dat het hier klinkt. Mozart schreef het in ongeveer dezelfde periode als zijn veel minder bijzondere fluitkwartetten en alleen al daardoor valt het op. Het langzame deel trekt de aandacht door zijn lyrische beknoptheid. In de finale komt een heel bijzondere passage voor, waarin de hobo van 6/8 naar 4/4 gaat maar de strijkers de oude maatsoort aanhouden.

Het Kwintet voor piano en blazers in Es werd door Mozart zelf als zijn allerbeste werk aangewezen. Natuurlijk had dat te maken met de muziek zelf, maar ook in technische zin had Mozart een krachttoer afgeleverd. Blaasinstrumenten waren in die tijd namelijk kneitervals, en om vier verschillende blazers – hobo, klarinet, hoorn en fagot – samen goed te laten klinken moest je precies weten welke samenklanken je wel en niet kon gebruiken. Bovendien was het aantal mogelijkheden van de hoorn, die afhankelijk was van zijn natuurtonen, beperkt. Om met dit alles rekening te houden en je muziek dan ook nog spannend te maken, daarvoor moest je van heel goeden huize komen. Mozart had het zelfvertrouwen om dit te proberen – en erkende zelf dat hij daar glansrijk voor geslaagd was.

Het Klarinetkwintet in A ten slotte komt van Mozarts intense liefde voor de klarinet, vooral in zijn Weense jaren. En van zijn vriendschap met de Weense klarinetvirtuoos Anton Stadler. Dankzij Stadler kon Mozart zijn visioenen op dit instrument waar maken. Het inspireerde hem tot dit stuk, waarin de klarinet niet tegenover de vier strijkers gaat, maar er helemaal als gelijke in opgaat.