Genres: Koormuziek | Renaissance
Componisten/uitvoerenden: Bart Visman | Francis Poulenc | Johannes Ockeghem | Rudolf Escher
Opnametechniek: Anton van Halderen
Figure humaine ontstond in de oorlog. Straalt het harmonie uit, of conflict?
Figure humaine is een cantate van Francis Poulenc, geschreven in 1943. Frankrijk was bezet door de Duitsers en vooralsnog zag de situatie er (voor tegenstanders van het regime) niet rooskleurig uit. Toch had Francis Poulenc het niet overdreven moeilijk: hij mocht en kon doorgaan met componeren en woonde in een mooi appartement in de Dordogne.
Voor deze cantate zette de componist acht gedichten van Paul Éluard, die naar zijn zeggen het lijden van het Franse volk uitdrukten. De teksten zijn niettemin redelijk breed toepasbaar op allerhande leed en verwarring. Ook de muziek draagt geen al te diepe sporen van de oorlog: het ligt niet in Poulencs aard om te schreeuwen of bommen te laten ontploffen. ‘Contemplatie’ is alles bij elkaar nog het best passende woord voor deze muziek.
Dat geldt ook zeker voor het werk van Rudolf Escher. Hij ‘tekent’ in zijn muziek de vrede met Le vrai visage de la paix. Voor Bart Visman geldt dat zeker niet. Hij duikt met zijn Testamenticum Trimalchionis het satirische werk van Petronius in. Ironie alom. Ockeghem ten slotte (nou ja, ten slotte… hij opent het concert) vertegenwoordigt de cerebrale kant van het componeren. Wat heet: meneer levert een 36-stemmige canon af! Je moet natuurlijk met genoeg zijn en je moet enige oefening betrachten, maar het resultaat mag er zijn.
