Jazz, blues en het kauwgomplaatjesgevoel: een muzikale tijdmachine
In ‘het Sinatra-laboratorium’ The Voice zwoegend met ‘How deep is the ocean’.
Verder een opmerkelijk duo uit de jaren dertig: Ahaz Gray (dankzij z’n flitsende vioolspel ‘Mule Gray’ genoemd) en gitarist John Dilleshaw, (door z’n kolossale lengte ’Seven Foot Dilly’) met ’Streak o’lean, streak o’fat’.
Bud Shank en Bill Perkins op fluit swingend in ‘Fluted columns’, Sonny Rollins met Miles Davis in ‘Doxy’, zonovergoten klanken van Alphonse et son Orchestre Typique Antillais, en Nelson Riddle in de oertijd van de televisie met het thema van detectiveserie ‘Martin Kane’.
Mini-portret van Eartha Kitt die zich na een beroerde jeugd wist op te werken tot een zwoele vedette die met exotisch repertoire over de wereld reisde, maar ook uit de voeten kon met het melancholieke ’The day that the circus left town’.
Verder: een zeemanslied door The Comedian Harmonists, de ‘Lovesick Blues’ door Kay Starr, The Beau Hunks, Eddy Christiani, Dinah Shore.
En natuurlijk Little Richard (1932-2020)
Samenstelling & presentatie:
