Opnieuw niet de minste naam die we voorbij zien komen!
Op deze editie van North Sea Jazz – sowieso een historische, want het was de laatste editie in Den Haag – treden veel grootheden op met een gevorderde leeftijd en een indrukwekkende staat van dienst. Deze keer is het de beurt aan de Amerikaanse gitarist Jim Hall (1930-2013). Hall is nog van de generatie voor wie de gitaar niet echt een jazzinstrument was. Je had natuurlijk Django Reinhardt, maar die was een klasse apart. Toch hoorde Jim als dertienjarige een solo van Charlie Christian in een nummer van Benny Goodman (ook die namen geven precies aan van wat voor generatie Hall is). Toen was hij verkocht, en vooral: overtuigd.
Sindsdien heeft hij geen rust gehad tot hij professioneel kon optreden. En het liefst: een band kon leiden. Niet vanzelfsprekend, want in de jazz van de jaren vijftig waren het de blazers die de band leidden. De gitaar mocht blij zijn dat hij mee mocht spelen en moest zich maar schikken in de ritmesectie. Maar Jim Hall zette door en werd een grootheid op zich. Om de jazz naar zijn gitaarhand te zetten ontwikkelde hij een behendigheid in het arrangeren die hij nooit meer zou verleren.
De vrucht van deze ruim vijftigjarige carrière vinden we nu terug in dit concert. Jim Hall leidt een blazerloos kwartet, waarin hij samen met een piano schittert in beurtelings zijn eigen composities en klassiekers van bijvoorbeeld Jerome Kern.
